Zadania wobec śmierci

 

Zadania wobec śmierci

 

Śmierć, jak wszystkie etapy życia ludzkiego, domaga się poznania i podjęcia odpowiedzialności, a co za tym idzie, przygotowania do niej. Przygotowanie to powinno właściwie trwać przez całe życie, przechodząc przez szereg faz i nabierając coraz większej treści. Tak jak do życie rodzinnego, w którym powstaje nowe życie, trzeba się przygotować i wychować, aby realizować życie i rodzenie według planu Boga, tak samo katolik nie może nie zauważyć w śmierci zadania dla siebie, to znaczy odczytania w niej woli Boga. Brak zrozumienia tego powoduje często kryzys wiary właśnie w obliczu śmierci, zwłaszcza nieoczekiwanej śmierci młodego człowieka lub dziecka.

            Przygotowaniem do śmierci jest ciągłe, świadome dążenie do świętości, jako do jedynego pewnego sposobu zjednoczenia się z Bogiem. Każdy dobry czyn jest przygotowaniem do dobrej śmierci, każdy grzech grozi wiecznym dramatem. To też wcale nie chodzi o roztaczanie obrazu grozy śmierci i sądu oraz kary za grzechy, ale o ukazanie i tej perspektywy, która z życia robi autentyczną drogę do nieba dla mnie samego, ale także dla tych, których kocham, dla całej ludzkości.

            Człowiek może tak zwyczajnie, spokojnie umrzeć, przejść w Boże ręce, ale na to trzeba go przygotować - do tego zaś potrzebna jest odpowiednia świadomość otoczenia, które widzi w śmierci znak Bożej miłości i miłosierdzia.